Er wordt vaak verwezen naar pasgeboren baby’s die meteen al zouden kunnen zwemmen. Of er wordt gezegd dat hele jonge foetussen kieuwen hebben. Beide ideeën moeten aantonen dat we een relatie hebben met water omdat onze verre voorouders in het water leefden. De algemene stelling is dat dat laatste in ieder geval klopt.
 
Ongeveer 3 miljard jaar geleden begon het eerste leven in water en wel met eencelligen. Wij, mensen, hebben zo’n 37 biljoen cellen. Hoe kunnen die eencelligen dan onze verste voorouder zijn? Hoe is het mogelijk dat een complex wezen als de mens daaruit is geëvolueerd? Wij zijn daarbij ook nog landdieren op de koop toe. Waterdieren zoals vissen bezitten vinnen maar wij hebben handen en voeten. Als een waterdier een landdier wordt, moeten er vele zaken in het lichaam veranderen. Zo’n 360 miljoen jaar geleden gingen de eerste waterdieren aan land.
Aan de basis van al die aanpassingen liggen bouwplannen die voor al het leven op aarde gelden. Wij zijn de enige wezens onder de zoogdieren die op twee benen kunnen lopen i.p.v. op vier poten en dat gaat niet zonder allerlei vervelende gevolgen.
 
Wij vinden onszelf als mens met onze grote hersenen uniek, maar vanuit de evolutie beredeneerd zijn wij slechts één van de vele producten van een continu veranderend doorlopend proces. De lezing eindigt met het onderwerp: ‘Wat is de invloed van de mens op de evolutie?